Książki- czytam i słucham

W dniach 10.04.- 19.04. 2025r. czytałam/słuchałam:

„Klin” Joanna Chmielewska (100%/100%) - skończyłam słuchać 16.04. 2025 r. Książkę przesłuchałam w 4 dni i oceniam ją na 3 gwiazdki w skali 1-5.

„Alibi na Szczęście” Anna Ficner-Ogonowska (683/892)

1. Przeczytałam 683 strony powieści.

2. Najpiękniejsza powieść, jaką znam.

„Nic tu nie jest prawdą” Lisa Jewell (33%/100%)

1. Przesłuchałam 33% książki.

2. Nie jestem przekonana, choć mam nadzieję, że będzie lepiej.

„Pomoc Domowa. Z ukrycia” Freida McFadden (73%/100%, 327/448)

1. Książkę posiadam w formie audiobooka i papierowej. Powieść składa się z 4 dużych części podzielonych na rozdziały. Całość to 80 rozdziałów, przeczytałam 56 rozdziałów (2 część). Przesłuchałam 73% audiobooka.

2. Intryguje mnie, jak to wszystko się potoczy.

„Kryminalne Zakopane. Najgłośniejsze zbrodnie Podhala” Beata Sabała- Zielińska (391/544)

1. Książka składa się z 9 części, jestem w trakcie czytania 7 części.

2. Przerażająca chwilami, ale świetnie napisana.

„Paryski apartament” Lucy Foley (6%/100%)

1. Przesłuchałam 6% książki.

2. Nadal nie mam zdania na temat tego audiobooka.

„Warszawa Kryminalna” tom I Helena Kowalik (100%/100%) - skończyłam słuchać 18.04. 2025 r. Książkę przesłuchałam w 9 dni i oceniam ją na 4 gwiazdki w skali 1-5.

„Żyję, czy to mało?” Marcin Łokciewicz, Katarzyna Kachel (16%/100%)

1. Przesłuchałam 16% książki.

2. 'Wszystko przeżywałem nadmiernie, bardziej. Towarzyszył mi smutek, związany z brakiem ojca, którego pamiętałem jak przez mgłę, urywkami.
   Zaburzenia odżywiania były częścią mojej codzienności, ale też moim największym sekretem. Bałam się powiedzieć komukolwiek, bo od potrzeby wsparcia, silniejszy był lęk przed tym, że ludzie będą mnie postrzegać jako gorszą.
   W największym szpitalu psychiatrycznym w Polsce, Centrum leczenia dzieci i młodzieży w Zaborze, przebywa na co dzień ok. 70–80 młodych pacjentów. Są to dzieci i młodzi ludzie, którzy nie chcą lub nie umieją żyć. zajmuje się nimi zespół lekarzy, psychologów, pielęgniarek, pedagogów i opiekunów.
   To nie jest książka przeciwko rodzicom, szkole, szpitalom, psychologom czy lekarzom. To książka, która pokazuje, że mimo chorego systemu, można robić wiele rzeczy dobrych, że miłość, obecność, uwaga i szacunek są kluczowe w procesie zdrowienia dziecka i przywrócenia mu wiary, by chciało żyć.” 

3. Mocna lektura. 

Przepraszam za czcionkę, ale nie mam siy już tego enty raz poprawiać,